İslam öncesı cahiliyye1 arap toplumunda da önemli bir değer olarak algılanıp, genelde hakları muhafaza edilmeye çalışıldığı ifade edilen komşuluk müessesi,2 şüphesiz insanoğlunun en eski ve önemli müesseselerinden

Marifet kelimesi Türkçe’mizde bilme, biliş, ustalık, maharet, bilgi, tanımak ve aşinalık gibi manaları bünyesinde taşımaktadır. Sufilerin sözlüğünde vazgeçilmez yeri ve değeri olan bu kavram; sufilerin

Mutlak hakikati tanımanın, onu hücrelere değin hissetmenin yolu üzerindeki en önemli ve belirgin durak; kişinin kendisini tanımasıdır. İstikametleri seyr-i ilallah olup, yolları üzerinde bulunan masivanın

“Buyur Allah’ım, buyur! Davetine bütün samimiyetimle icabet ettim! Senin eşin, ortağın yoktur. Buyur Allah’ım, buyur! Hamd senin, nimet senin, mülk senin. Bunların hiçbirinde eşin ortağın

Edep kelimesi, Türkçemizde  terbiye, güzel ahlâk, iyi davranış, incelik, kibarlık, nazlılık gibi manaları bünyesinde taşımaktadır.1 İlk sûfilerden İbn Ata, edebi: “Ameli güzelleştiren hususlar üzerinde durmak”,

Lisan-i Nebî’nin “Hakk’ı iptal, halkı tahkir”[1] olarak tanımladığı kibr, Türkçe’mizde tevazu kelimesinin zıttı olarak büyüklük, ululuk, azamet, büyüklük taslama, kendisini üstün sayma, büyüklenme, gurur gibi